Kultura i turystyka dla niepełnosprawnych
15 Lipca 2020
Obiekty kulturalne, turystyczne i muzealne z powiatu kieleckiego podejmują działania zmierzające do tego, by ich zbiory i wnętrza były bardziej dostępne dla osób niepełnosprawnych. By mogli zobaczyć, usłyszeć i dotknąć tego, co do tej pory było dla nich niedostępne. Miejsc, które kładą nacisk na wyrównywanie dostępu osób niepełnosprawnych do kultury i turystyki jest coraz więcej.
Park Etnograficzny w Tokarni
W Parku Etnograficznym w Tokarni trwają konsultacje z osobami niewidzącymi i słabowidzącymi, których celem jest dostosowanie oferty skansenu do potrzeb osób dorosłych i dzieci z dysfunkcjami narządu wzroku. - Ta niepełnosprawność jest trochę pomijana. Gdy słyszymy „niepełnosprawny”, od razu myślimy o wózku inwalidzkim i niepełnosprawności ruchowej. My chcemy umożliwić osobom, które mają problemy ze wzrokiem jak najbardziej samodzielne zwiedzanie naszego obiektu i korzystanie z przygotowanej oferty warsztatowej - wyjaśnia Monika Poszalska, pracownik Muzeum Wsi Kieleckiej.
Zadanie to nie jest łatwe, bo teren do łatwych nie należy. Jest rozległy i otwarty, wejścia do domków są niskie, a progi wysokie. Jednak już po pierwszych konsultacjach z osobami niedowidzącymi i niewidomymi, wiadomo, że te działania są potrzebne. - Dla osób mających problemy ze wzrokiem wybraliśmy warsztaty, które pozwolą uaktywnić ich pozostałe zmysły, jak węch, dotyk, słuch. Będą mogli poczuć zapach kremu, dotknąć rozgrzanego pieca chlebowego, złożyć domki z drewnianych klocków. Są to warsztaty: „Domeczki z deseczki”, „Częste mycie skraca życie” i „Od ziarenka do bochenka” – wyjaśnia Monika Poszalska z MWK.
W pierwszych uczestnicy zapoznają się z wiejską architekturą i tym, jak budowano domy. Drugie dotyczą higieny. Ich uczestnicy stworzą swój krem na bazie ziół, olejków eterycznych oraz wazeliny. Uczestnicy trzecich warsztatów będą mogli poznać proces wytwarzania chleba od kłosów i ziarna, poprzez mąkę, zagniatanie ciasta i wypiek podpłomyków. Dla niewidzących i słabowidzących przystosowane zostaną także trasy zwiedzania w koronie skansenu, czyli trzech głównych sektorach: wyżynnym, małomiasteczkowym i dworskim. Ich testowanie z udziałem osób z problemami ze wzrokiem zaplanowano na sierpień.
Dodatkowo powstaną również dwa rodzaje tyfloprzewodników. Pierwszy z nich będzie zawierał tyflografikę, czyli dotykowe obrazki, druk transparentny z opisem obiektu dla osób słabowidzących oraz tekst w alfabecie Braille’a dla niewidzących. Drugi rodzaj przewodników będzie miał wyłącznie wypukłe grafiki i będzie zabierany na zwiedzanie z przewodnikiem. Co ważne, w sierpniu przewodnicy i pracownicy skansenu przejdą szkolenia, żeby nauczyć się, jak oprowadzać osoby niewidome i niedowidzące, jak opisywać im otaczającą rzeczywistość, jak prowadzić dla nich warsztaty, jak z nimi rozmawiać. Partnerami projektu, w którym ma wziąć udział 60 osób z dysfunkcją wzroku są Fundacja Szansa dla Niewidomych oraz Polski Związek Niewidomych z oddziałami w Kielcach.
Pałacyk Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku - oddział Muzeum Narodowego w Kielcach
Kolejne udogodnienia dla osób niepełnosprawnych planowane są także w Pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku. – Nasze muzeum będzie miało nowe audioprzewodniki. Na monitorze będzie wyświetlany język migowy dla osób niesłyszących – informuje Łukasz Wojtczak, kierownik Pałacyku. W obiekcie dla niepełnosprawnych dostępny jest cały park, są także organizowane questy, w których mogą brać udział. Osoby niepełnosprawne nie muszą ponadto zatrzymywać auta przed prowadzącą do dworku 800-metrową aleją, gdzie obowiązuje zakaz wjazdu, ale mogą podjechać pod samo wejście. Tu z kolei, gdy jest taka potrzeba rozkładany jest podjazd dla wózków inwalidzkich.
- Cały parter muzeum jest dostępny dla osób poruszających się na wózkach. Jest tu też dostosowana toaleta przy wejściu głównym, gdzie są poszerzone drzwi i poręcze. Ze względów konserwatorskich nie możemy jednak zamontować windy, by dostać się na piętro. Nadal są tu schody – mówi Łukasz Wojtczak, kierownik obiektu. W ramach działań „Muzeum bliżej nas” przewodnicy w pałacyku dostosowują sposób oprowadzania do odwiedzających. Inny program zwiedzania mają osoby z obniżoną sprawnością intelektualną, a inny z ruchową.
Świętokrzyski Park Narodowy
Obszar Świętokrzyskiego Parku Narodowego nie jest łatwy do pokonania dla osób z niepełnosprawnością ruchową ze względu na górzyste ukształtowanie terenu. Są jednak miejsca, które są dla nich dostępne. Wśród nich jest parter Muzeum Przyrodniczego ŚPN na Łysej Górze. Dla osób na wózkach inwalidzkich, które chcą zwiedzić obiekt, po zgłoszeniu do obsługi otwierane jest drugie wejście, którym można wjechać do muzeum.
Jak informuje ŚPN na swojej stronie internetowej, dla osób z niepełnosprawnością ruchową dostępne są również:
- Odcinek szlaku czerwonego prowadzącego z Huty Szklanej na szczyt Łysej Góry – ok. 2,0 km. Teren wznosi się łagodnie, a szlak biegnie drogą asfaltową.
- Górna platforma widokowa na Łysej Górze umożliwiająca zobaczenie fragmentu wału kultowego, gołoborza oraz północnego przedpola Łysogór.
- Budynek dyrekcji ŚPN - na parterze i piętrze, gdzie znajdują się sale do zajęć.
Po wcześniejszym umówieniu terminu, jest też możliwość wzięcia udziału w zajęciach dla zorganizowanych grup niepełnosprawnych. Obejmują one trasę Huta Szklana – galeria widokowa na Gołoborzu – Muzeum ŚPN.
Fot. Mariusz Łężniak, Łukasz Wołczyk, Muzeum Wsi Kieleckiej, Świętokrzyski Park Narodowy
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
