80. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

Dziś, 1 sierpnia 2024 roku odbędą się kieleckie uroczystości w 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.

Przed oficjalną częścią, o godzinie 12.00 na Cmentarzu Starym w Kielcach kwiaty zostaną złożone na grobie Wacława Wilka-Wilczyńskiego ps. „Mały”, który był powstańcem warszawskim, a po wojnie zamieszkał w Kielcach.

Następnie, o godzinie 15.45 rozpocznie msza św. w intencji poległych za wolność w Kościele Garnizonowym pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski przy ul. Chęcińskiej w Kielcach. Po modlitwie, uczestnicy przemaszerują na Skwer Harcerski im. Szarych Szeregów, przed pomnik Harcerzy Poległych za Ojczyznę, gdzie o godzinie 17.00 odbędzie się oficjalna część obchodów 80. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. O oprawę muzyczną uroczystości zadba Marszałkowska Orkiestra Dęta działająca przy Wojewódzkim Domu Kultury im. Józefa Piłsudskiego w Kielcach.

Powstanie Warszawskie

Na mocy rozkazu dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” Powstanie Warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r. o 17.00 - godzinie „W”. Miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem Armii Czerwonej. Armia Krajowa i władze Polskiego Państwa Podziemnego zamierzały ujawnić się i wystąpić wobec Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (utworzonego w Lublinie i zależnego od woli Stalina) w roli gospodarza, jako jedyna legalna władza niepodległej Rzeczypospolitej.Powstanie, planowane na kilka dni, upadło 3 października po 63 dniach walki. Zginęło od 16 tys. do 18 tys. żołnierzy AK i od 150 tys. do 180 tys. cywilów. Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców.

O ile pod względem militarnym powstanie zakończyło się klęską, o tyle pod względem politycznym miało ogromne znaczenie. Polacy zademonstrowali dążenie do odzyskania niepodległości. Jak pisał po wojnie Jan Nowak-Jeziorański, uczestnik tego niepodległościowego zrywu, „kurier z Warszawy”, walka nie była daremna, a Powstanie Warszawskie sprawiło, że „państwo polskie, chociaż zniewolone i wasalne, zachowało swoją odrębność, przetrwało Stalina, który w swych zamysłach prawdopodobnie chciał z niego z czasem uczynić część ZSRS”.