Kościół pw. Zwiastowania Pańskiego w Piotrkowicach

Kościół wchodzi w skład zespołu klasztornego Karmelitów. Erekcję budowy klasztoru i kościoła podpisano w Chęcinach w 1630 r. Fundatorami byli kasztelan połaniecki Maciej i Zofia Rokszyccy. Budowę rozpoczęto w 1635 r., a ukończono 1652 r.

Kościół jest zbudowany z łamanego kamienia, tynkowany, jednonawowy, orientowany, na rzucie prostokąta. To typ kościoła późnorenesansowego, który wzorowany był na kościele Dominikanów w Klimontowie.

Główne wejście do świątyni zdobi piękny, barokowy portal nad którym wmurowana jest marmurowa tablica dedykacyjna, informująca o fundacji kościoła przez małżonków Rokszyckich i ich herb Pobóg. Z przedsionka kościoła wejścia prowadza: w prawo do kościoła, w lewo do kaplicy loretańskiej, na wprost do klasztornych krużganków. Ściany świątyni rozczłonkowane są przyściennymi filarami. Sklepienia nawy i prezbiterium kolebkowo-krzyżowe są ozdobione dekoracją stiukową. Kościół ma marmurową posadzkę z nagrobkowymi płytami, pokrywającymi wejścia do grobowej krypty dla zakonników pod prezbiterium. Wnętrze oświetlone jest sześcioma arkadowymi oknami od południowej strony, czterema okrągłymi i trzema kwadratowymi - ślepymi - od strony północnej.

Polichromia świątyni pochodzi z II połowy XX w. i jest bogata w symbolikę kościelną, z herbami na sklepieniu oraz powtarzającym się motywem symbolu Karmelitów Bosych. To właśnie oni są gospodarzami zespołu klasztornego (pierwszymi mieszkańcami obiektu byli bernardyni do 1824 r., w l. 1824-1831 przebywali tam redemptoryści).

Ołtarz główny jest drewniany i pozłacany, z 1660 roku. W jego skład wchodzą obrazy Zwiastowania w otoczeniu figur patronów Polski - św. Wojciecha i św. Stanisława oraz umieszczonym powyżej Dobrym Pasterzem wśród rzeźb św. Franciszka i św. Antoniego. W zwieńczeniu postacie Michała Archanioła i świętych Antoniego i Benedykta. Przy przejściu z nawy do prezbiterium dwa ołtarze z 1660 roku. W ołtarzach od strony północnej obraz św. Franciszka i na zasuwie św. Antoniego, a od strony południowej kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, przysłaniana obrazem św. Anny Samotrzeć. Od strony południowej w świątyni jest kaplica Pana Jezusa. W siedemnastowiecznym ołtarzu umieszczona jest współczesna rzeźba Serca Jezusowego, przysłaniana obrazem św. Józefa, a po bokach rzeźby zakonników. Na sąsiedniej ścianie widnieje okazałe barkowe epitafium rodziny fundatorów.

Uwagę w kościele zwraca ambona w kształcie łodzi z wiosłami, płynącej wśród fal.

W latach 1770-1776 na osi nawy kościoła, od strony zachodniej, wybudowano późnobarokową kaplicę, a w niej Domek Loretański. Na zewnętrznych ścianach „domku” namalowane są sceny z życia Matki Bożej. Wewnątrz, w ołtarzu, gotycka figura Matki Bożej Piotrkowickiej z ok. 1400 roku. - Figura ta otaczana jest szczególnym kultem wiernych - mówi o. Piotr Linka, proboszcz parafii.