Kościół p.w. Św. Stanisława Biskupa Męczennika w Tumlinie

Kościół parafialny został ufundował w 1599 roku przez kardynała Jerzego Radziwiłła, biskupa krakowskiego i zarządcy dóbr królewskich. Powstanie świątyni p.w. św. Stanisława wiązało się z odnalezionymi w okolicy, później nazwanej Miedzianą Górą złożami miedzi i rozwijającym się jej wydobyciem. Kardynał nakazał wybudować kościół z myślą o licznie osiedlających się tutaj górnikach i hutnikach oraz ich rodzinach. W Tumlinie osiedlali się górnicy, hutnicy oraz przedsiębiorcy przybyli głównie z Włoch i Anglii. Rody te znacznie zasłużyły się dla rozwoju hutnictwa, jak i dla tutejszej świątyni. W 1630 r. kościół strawił wielki pożar. Staraniem bpa Kajetana Sołtyka wkrótce go odrestaurowano, a w 1634 r. ponownie konsekrowano. W 1765 r. erygowano tutaj osobną parafię.

Bryła świątyni jest budowlą jednonawową w stylu wczesnobarokowym. Kościół wybudowano z czerwonego piaskowca, wydobywanego w Tumlinie.

W ołtarzu głównym z około 1880 r., umieszczony jest obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej na dwóch zasuwach: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Ukrzyżowania. W zwieńczeniu obraz patrona - św. Stanisława. Szczególnym kultem od wieków otaczany jest wizerunek Matki Bożej Śnieżnej w ołtarzu bocznym. Jego historia jest bardzo ciekawa, według zapisków Madonnę przywieźli ze sobą włoscy hutnicy w 1630 r. Wzorowana była ona na słynnym wizerunku Santa Maria Maggiore z bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie. Zdobi go srebrna suknia z pozłacanymi koronami, wykonana z darów wotywnych.

Po drugiej stronie w ołtarzu bocznym - obraz św. Antoniego, a na zasuwie św. Maria Magdalena. Przy ścianie południowej ustawiony jest ołtarz z obrazami św. Józefa i św. Barbary, na zasuwie obraz św. Rozalii.

Na wzgórzu, na którym stoi kościół parafialny znajduje się Droga Krzyżowa. Jej stacje wykonano z miejscowego ozdobnego kamienia, piaskowca triasowego o czerwono - brunatnym zabarwieniu, który od wieków wydobywany jest w Tumlinie i okolicy.